De scheerdoos van mijn vader...

De scheermesjes verhalen van Dennis doen mij denken aan het scheerritueel van mijn vader.
Dat was inderdaad een heus ritueel. Mijn vader had een houten scheerdoos, eigenlijk een houten kistje, maar het werd altijd scheerdoos genoemd. Opengeklapt werd een spiegel zichtbaar.
In het kistje zat een bakje voor warm water, een bakje met zeep, een scheerkwast natuurlijk, en, niet te vergeten, een stukje aluin. Ken je dat? Ik duwde weleens, heel voorzichtig, met het puntje van mijn tong, tegen het stukje aluin, dat smaakte zo gek! Als klein meisje heb ik vaak toegekeken als mijn vader zich ging scheren.
De scheerdoos kwam op tafel, het waterbakje werd gevuld, een handdoek om de nek, hij ging er eens goed voor zitten,
doopte de kwast in het waterbakje en vervolgens in het zeepbakje, en begon zijn hele gezicht, zo leek het mij tenminste, in te zepen, totdat hij helemaal wit zag. Dat vond ik heel interessant en natuurlijk kreeg ik ook weleens een klodder op mijn neus gedrukt. Als scheermes had hij volgens mij een metalen houdertje met mesje. Als hij zich sneed kwam het stukje aluin eraan te pas, daarna werd er een stukje van een shag-vloeitje tegenaan gedrukt. Dat zat er een uur later soms nog op. Wij zouden het nu een enorm tijdrovend gedoe vinden maar mijn vader nam er rustig de tijd voor, je zou het achteraf kunnen beschouwen als quality time, van ouder en kind, zo heet dat tegenwoordig geloof ik.
Ik had geen flauw idee dat de oude scheerdoos bewaard was gebleven, maar tot mijn verrassing kwam de man van mijn overleden zus er een paar jaar geleden opeens mee aan: het kistje had al die tijd bij mijn zus in een kast gestaan. Bijzonder hoor, zijn oude dag mag hij nu verder bij mij doorbrengen.....