Sommige televisie series kijken mijn vrouw en ik graag.
Op Discovery kijken we graag naar Bear Grylls. Zoals hij elke keer vol overgave uit een helikopter springt en dan een uur lang over het scherm rent, berg af, door bossen struint, slangen en larven rauw eet, door het moeras struint. Soms gaat er wat mis, maar dat krijgen we ook te zien. De manier waarop hij op die plekken laat zien hoe je moet overleven, waar je op moet letten, bv: als je bij een rivier komt volg die dan stroom afwaarts tot je bij een dorpje uitkomt, behalve in Afrika, dan moet je hem stroom opwaarts volgen. Ik lees net dat hij sinds halverwege vorig jaar
Chief Scout (ambassadeursrol) van de Britse scouting organisatie is, tof!
Een andere favoriet is
Ray Mears, ook een overlevings-expert, maar zo totaal anders! Als Bear energie geeft dan geeft Ray rust. Die kan de tijd nemen om contact te maken met inheemse bevolkingen maar kan er ook voor gaan zitten om een kano te maken. Laatst kwam hij op een plek waar hij jaren geleden ook al een keer geweest was en waar hij toen een overnachtingshutje had gemaakt, dat hutje was zo goed gemaakt dat het er nog steeds stond. En hem zien we niet zo snel een rauwe larve eten, als hij kookt dan neemt het al snel een halve dag in beslag en nodigt hij een groep Gurka's uit die hij al vaker is tegen gekomen en die hem altijd welkom ontvangen.
Dan een serie van de BBC, fantasy, mythes:
Merlin. Een voorspelbare serie die toch grappig is. In de laatste aflevering van seizoen twee dreigt de draak het kasteel te vernietigen en lukt het Merlin om op het laatste moment de draak te temmen.
Ik had het wel leuk gevonden als de draak het kasteel echt vernietigd had en dat het clubje in de volgende serie een tijdje hadden moeten zwerven.
Eigenlijk voor een jonger publiek maar we kijken het toch.
Nu Merlin afgelopen is start de volgende serie op de BBC:
Doctor Who. Een serie die ik ongeveer net zo goed vind als
Farscape een paar jaar geleden. De Doctor beland in iedere episode in een nieuwe situatie, opent de deur van zijn ruimteschip (een ouderwetse 'telefoonbox') en vind elke keer een probleem voor zijn voeten. Britse humor, origineel. Heel goed verzorgd, mooie decors die soms heel simpel aandoen: het interieur van het ruimteschip is erg simpel en rommelig ingericht, weinig opschmuk. Als ze naar buiten stappen dan komt het regelmatig voor dat ze in de middeleeuwen belanden en daar wordt wel veel aandacht aan besteed.
Ik herinner me een van de betere afleveringen, 'Blink'. Een jonge vrouw, Sally, klimt met haar camera over het toegangshek van een verlaten huis en maakt in het huis wat sfeervolle foto's. Door het raam zien we in de tuin een merkwaardig standbeeld van een engel staan die zijn handen voor zijn ogen houdt. Het behang bladdert en er lijkt een tekst onder te staan. Ze scheurt een paar stroken behang weg en langszaam komt een tekst tevoorschijn: "Sally, wees voorzichtig. Buk. Buk nu!" En als die laatste twee woorden zichtbaar worden bukt ze en vliegt er een steen door de ruit.
Als ze een dag later met een vriendin terugkomt lijkt de engel verplaatst te zijn en even later verdwijnt haar vriendin verdwijnt zonder een spoor, wel wordt er op dat moment aangebeld en krijgt ze een brief van haar vriendin overhandigd.. uit handen van de kleinzoon van haar vriendin!
zijn in de afgelopen week en direct maandag was het raak. Thuisgekomen vertelde ze wat er was gebeurd. Ze moesten naar buiten rennen en moesten gaan springen. Wat bleek, de kinderen die geen schoenen aan hadden moesten zonder schoenen naar buiten. Voor jassen was ook geen tijd, ze zullen het wel even koud gehad hebben, afgelopen maandag was de temperatuur niet boven 0o uitgekomen en was de gevoelstemperatuur nog veel lager! Op zich logisch dat er geen tijd was om schoenen en jassen aan te doen, ik zie de chaos in de gangen al voor me, alle kinderen die een jas van de kapstok trekken, sjaal om, muts op. 
