Weer terug

We zijn alweer een tijdje terug en in mijn herinnering was het langer dan slechts een weekje lekker weg.

Wat ik me nu nog herinner als ik aan de vakantie terugdenk is de ontspannen sfeer, alle tijd. Gewoon te voet Nice in gaan op zoek naar een paar winkels, langs het strand lopen. Even door de oude stad of een heuvel in buurt beklimmen waar bovenop een boomgaard met olijfbomen staat met daar in de buurt een 1000 jarige olijfboom.

Na een paar dagen Nice zijn we een paar dagen de bergen in geweest. We zaten in een 'shabby' hotel in een leuk bergdorpje, Levens. Het hotel had betere tijden gekend maar dat gaf niet, het was niet duur en we waren er alleen voor de overnachtingen, onze kleine meid had het over het huisje met de drie bedden. Van hieruit konden we prima de bergen in wat we drie dagen achter elkaar gedaan hebben.

Wandelen is de bergen was achteraf gezien erg mooi, toen was het ook mooi al was het af en toe best erg zwaar. De zon scheen nog best vel waardoor het warm was en er zaten behoorlijke klimmen in. De omgeving was erg mooi, veel soorten bloemen, veel verschillende vlinders. Er waren ook veel rijpe bramen langs het pad waar ik regelmatig op geattendeerd werd vanuit de rugdrager: "Bramen, bramen!". De eerste dag waren we net boven in de kol, op weg om de graat op te gaan, toen we donkere luchten zagen samenpakken boven de andere bergen. Het begon ook flink te waaien dus zijn we maar niet verder omhoog gegaan. Dat was achteraf een beetje jammer want toen die donkere wolken weg waren werd het toch wel weer heel mooi weer.
De andere twee dagen hebben we ook schitterend weer gehad.

Avond eten was een beetje lastig, want we wilden graag op tijd eten omdat onze kleine meid toch stevast om 06:00 uur wakker is. Dus vertrokken we maar op tijd naar het centrum van Levens waar wat cafes en restaurants waren. Dat was een korte wandeling van een half uur, ons hotel lag namelijk in een nieuwer gedeelte van Levens, op 2 km afstand van het centrum. In het centrum aangekomen vonden we alleen maar dichte deuren! Alleen twee cafeetjes waren open die waar alleen een paar lichte snacks geserveerd werden. Daar hebben we toen maar quiche besteld wat eigenlijk meer een voorafje was. Ondertussen kletsend met de fransen, voorzover ons frans dat toeliet. Toen bleek dat de restaurants pas later op de avond open gingen, rond een uur of zeven! Dat zijn wij hollanders niet gewend!
Rond zeven uur stonden we bij een restaurant dat er van buiten niet zo heel aantrekkelijk uit zag maar wat van binnen toch iets ruimer en gezelliger bleek te zijn. De eigenaren kwamen erachter dat we hollanders waren en opeens hoorde we een bekend deuntje (Jaques Brel, Amsterdam) als achtergrond muziek. Het eten stond heel snel op tafel en een van mijn favoriete bieren was van de tap: Leffe Blond. De cafe au lait die we besteld hadden ging even duren, ze was vergeten het koffiezet apparaat aan te zetten.
De tweede avond was dit restaurant gesloten en hadden we een mindere ervaring in een ander restaurant (le escalatuer oid) waar ik verder maar niet over zal schrijven. De derde avond gingen we weer veilig naar ons vertrouwde adres waar ons tafeltje nog vrij was en waar onze kleine rechstreeks naar 'haar' stoel liep. Toen ik de eigenaar halverwege de maaltijd vroeg of het koffiezetapparaat al aan stond liet ze me lachend weten dat ze zich niet twee keer aan dezelfde steen zou stoten.
De laatste dag hebben we ook nog in dit restaurant gegeten samen met de vrienden uit Nice die ons weer kwamen ophalen.

Ten slotte moesten we de laatste dag in alle vroegte op om de trein van half zeven 's ochtends te halen! Dat was een klein beetje afzien, alhoewel? Het was maar een kwartier eerder opstaan ten opzichte van de andere dagen, onze kleine was stipt rond zes uur wakker (ook al lag ze er vaak pas rond negen uur in). De treinreis had een ruime onderbreking van 3 uur in Parijs waar we van gebruik hebben gemaakt door lopend op pad te gaan naar Quatier Latin en onderweg in een parkje een broodje hebben gegeten. Na de lunch viel de kleine eindelijk in slaap en zijn we de metro ingedoken naar Gare du Nord waar we royaal op tijd aankwamen. In de trein zaten nog wat buurmeisjes aan de andere kant van het gangpad waar onze kleine leuk mee kon spelen, wat tegen de tijd dat we in Rotterdam aankwamen zo gezellig was geworden dat mensen uit de coupe zich eraan begonnen te storen (hadden ze dan liever jankende kinderen gehad?).
In de trein naar Utrecht zat er een jonge vrouw bij ons die de aandacht van onze kleine kreeg. Ze merkte op dat ze elke dag in de trein zat maar dat het nog nooit zo gezellig was geweest.