Bus

Het zat gisteravond niet erg mee. Na een verjaardagsfeestje in Utrecht zouden we met het openbaar vervoer terug naar huis.

In Utrecht eerst met lijn 3 naar het centraal station. Gemist en nog ruim tien minuten wachten. Het was behoorlijk koud dus we zijn maar gaan lopen naar het station, lekker langs de singel. In het donker, verlicht door lantarens, de enige mensen die we tegenkwamen waren hun hond daar aan het uitlaten.

Ruim op tijd om nog een cappuccino te halen voordat we de trein in stapten.
Trein reizen met de kleine is zo grappig. Ze gaat aan de wandel en begint te kletsen met andere passagiers. Zo stond ze nu uitgebreid te kijken bij een molukse man die op het balkon zijn nagels aan het knippen was met een nagel knippertje (nagels netjes in het prullenbakje). De kleine geïntrigeerd, want haar nagels worden ook regelmatig met zo'n knippertje bijgewerkt.

In Ede-Wageningen aangekomen op een haar na de bus gemist! De chauffeur was net aan het wegrijden van de bushalte en keek ons nog aan: "Zoek het maar uit!" zagen we hem denken. Wij kwamen daar dus net aanlopen, een man die ook niet meer mee kon en behoorlijk beteuterd stond te kijken spraken we aan. In gebrekkig nederlands gaf hij aan dat hij naar het ziekenhuis moest. Ach, die kant kunnen wij ook wel op lopen, blijven we ten minste warm, en pakken we daar de volgende bus wel. De man bleek uit Tibet te komen en hij vond de wandeling ook wel fijn. Het viel me op dat hij veel lachte, en redelijk vrolijk in het leven leek te staan, terwijl hij op een leeftijd van 8 jaar uit zijn land was gevlucht en nu in Venlo woonde. (niet dat Venlo zo erg is..).

Anyhow, we kwamen natuurlijk wel thuis, maar iets later dan gedacht. De kleine heeft zich fantastisch gehouden, geen onvertogen woord. En vanmorgen heeft ze uitgeslapen tot half acht, dat maken we ook niet vaak mee, en zeker niet in het weekend!