Het eerste wat ik doe, als ik op weg naar mijn werk in de trein stap en op een stoel plaats neem, is mijn laptop open klappen. Een paar seconden later buigt een vrouw, die schuin tegenover me zit, zich naar me toe: "Pardon, realiseert u zich dat uw getype bij mij erg storend overkomt?" 
Ik was een beetje verbouwereerd. Vroeger typte ik zo hard mogelijk, liefst op zo'n klassiek IBM toetsenbord, maar tegenwoordig doe ik het wat rustiger aan en hoor ik het zelf nauwelijks. Daarbij ben ik denk ik zo gewend aan het geluid van vingers op toetsen dat ik er totaal niet bij stil sta dat het voor andere mensen storend kan zijn.Dat is ook wat ik naar haar antwoordde, of iets in die strekking. Daarbij gaf ik aan dat er nog plek genoeg was in de trein en dat ik wel een eindje verderop ging zitten.
Eenmaal uitgestapt op Amsterdam Amstel zie ik dat de vrouw ook uitgestapt is en dat ze op me afloopt. Ze gaf aan dat ze blij was met de manier waarop ik reageerde en dat ze zich realiseerde dat ze zelf ook ergens anders had kunnen gaan zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten