Ubuntu makkelijker dan XP

Vorige week stond het volgende artikel op een aantal nieuws pagina's: 'Linux is easier to install than XP'. Rond die tijd was ik zelf ook net tot die conclusie gekomen. Hieronder mijn ervaringen.

XP installatie
Eerst moest er ergens een installatie cd vandaan gehaald worden, dit was niet heel lastig maar zal niet voor iedereen even makkelijk.
De installatie is omslachtig, eerst dingen invullen, dan wordt er geïnstalleerd en daarna nog meer instellingen invullen. Het koste me ongeveer een uur, alles bij elkaar. Toen nog die authenticatie sleutel invullen waar ik nog een typefout bij maakte. Daarna was ik nog niet klaar, als ik hem in deze staat rechtstreeks aan het internet zou hangen is hij in vijftien minuten besmet en stuurt hij spam uit. Eerst maar eens de driver-cd van de draadloze netwerk kaart erin gedaan en deze driver geïnstalleerd.
Toen naar de microsoft website en daar zag ik op de voorpagina een overzicht met populaire downloads waarvan de meest populaire naar XP service pack 3 wees. Gedownload en geprobeerd te installeren maar dat ging niet, eerst moet in ieder geval service pack 1 geïnstalleerd worden. Die ook maar gedownload. Tevens firefox 3 gedownload en ook AVG antivirus. Ondertussen moest onze kleine hum naar bed en heeft mijn schoonzus zelf deze spullen geïnstalleerd.
De dag erna bleek echter dat een heleboel hardware nog niet herkend werd, een simpele onboard grafische kaart, usb poort, geluidskaart, en nog wat andere zaken. Het bleek erg lastig om de goede drivers bij elkaar te vinden aangezien de laptop fabrikant (Sky) geen support biedt. Dat zoeken heeft me sowieso al een aantal uren gekost. Wat de driver speurtocht heel vervelend maakte was dat ik heel vaak op sites terecht kwam die handige overzichten van drivers hebben, soms zelfs programma's om een inventarisatie te maken van de drivers die je computer nodig heeft, maar als ik dan een download wil doen om geld vragen. Overigens was het inventarisatie programma niet in staat om de goede drivers te vinden voor 'onbekende' hardware.
De installatie was ook niet altijd even helder, want de geluidskaart werkte niet, terwijl ik toch de nieuwste drivers had. Toen ik zomaar wat ander drivers had geïnstalleerd werkte het nog steeds niet, tot ik opeens 15 minuten later geluid uit het apparaat hoorde komen!
Oja, XP had ook nog de ubuntu installatie ontoegankelijk gemaakt door de opstart partitie te wijzigen en het alternatieve besturingssysteem niet op te nemen in de boot-loader.

Ubuntu installatie
Dit kwam neer op het downloaden van een cd (maar kan ook gratis thuis gestuurd worden), 15 minuten. Dan installeren, half uur. Tijdens het begin van de installatie 5 pagina's met instellingen invullen, vergelijkbaar met de eerste in te vullen schermen van XP: mijn naam, locatie op de wereldmap, welke partitie instelling (default of advanced).
Daarna hadden we een compleet werkend systeem inclusief werkende apparatuur als geluids- en videokaart en draadloos netwerk. Tevens was office aanwezig en bv een sudoku programmaatje.
Ook had Ubuntu de XP installatie herkend en die netjes in de boot-loader opgenomen.
Makkelijk van deze versie is dat ik de komende 3 jaar updates heb met Ubuntu wat niet alleen systeem updates zijn maar ook bugfixes voor programma's als Firefox of Open Office.

Conclusie
Helemaal eerlijk is deze vergelijking natuurlijk niet omdat XP ondertussen 7 jaar oud is en Ubuntu 8.04 slechts een paar maanden oud is. Maar de vergelijking is wel relevant aangezien er nog hordes mensen zijn die XP op hun nieuwe computer installeren of die later Vista opnieuw moeten installeren (zal ook wel een driver hel zijn) omdat hun computer gecrashed is en de rescue cd's te oud zijn en niet meer gelezen kunnen worden.

(klik hier voor mijn berichten over mijn speurtocht naar een laptop zonder windows, oa hoe het uiteindelijk bij Dell lukte om mijn geld voor de Dell licentie terug te krijgen)

Vakantie Finland (slot)

"Ben ik weer!" zou onze kleine zeggen. Na een voorspoedige reis kwamen we gisteren aan het eind van de middag thuis aan. Onze kleine zou ook nog een half uurtje geslapen hebben tussendoor, ze was erg onrustig maar lag eindelijk stil tussen ons in met haar oogjes half dicht, als een stewardess haar gehuil niet had gehoord en niet om het hoekje had gekeken om te vragen of ze misschien een koekje aan haar mocht geven. Lief bedoeld, maar de kleine was klaar wakker.

Ik heb toch wel moeten wennen aan de Fins taal, ik was nog niet vaak op vakantie geweest in een land waar ik helemaal niets kan maken van de lokale taal. In de trein kwamen we een vrouw tegen die met haar kinderen naar de Ikea gingen in Helsinki. De kinderen zongen een liedje, zoals kinderen wel eens zingen en het ging ongeveer zo: "................Ikea! ................Ikea!", in Nederland zou het ongeveer zo klinken: "Wij gaan naar Ikea! Wij gaan naar Ikea!" We raakten aan de klets en de moeder vroeg zich af wat ik van de Finse taal vond. In eerste instantie niets, ik kan er namelijk helemaal niets van maken. Maar toen ik er een tel langer over nadacht vond ik het eigenlijk een grappige taal, het klinkt grappig. Een beetje energiek ook, zoals ook ik ook Italiaans een energieke taal vind. Er wordt wel eens opgemerkt dat Fins op Hongaars (dezelfde taal-familie) lijkt maar ik vind dat niet, ik zou het dus wel eens met Italiaans door de war kunnen halen. Gelukkig spreekt bijna iedereen goed engels dus konden we ons toch verstaanbaar maken.

Wat ik niet mis van de vakantie is de grote hoeveelheid steek-beesten in de parken. Zoveel verschillende soorten muggen die allemaal uit zijn op bloed. De beste remedie is een kampvuurtje. Een klein beetje in de rook zittend heb ik geen enkele mug in mijn omgeving. De laatste wandeling hebben we twee vuurtjes gemaakt, voornamelijk om die reden. Bij het eerste vuur hadden we ook nog maïskolven voor op het vuur, maar bij het tweede vuur was de enige reden het weghouden van de muggen.

Wat ik wel mis merkte ik gisteren toen we de snelweg opreden bij Schiphol vandaan, de rust op de wegen! Er waren weinig auto's op de wegen in Finland, en er werd ook een stuk rustiger gereden. Het een kan natuurlijk met het ander te maken hebben, op mij kwam het wel heel prettig over.

Dan nog wat dingen die ons opgevallen waren:

• flatgebouwen zijn over het algemeen laag en lijken in de verte op Sovjet stijl, iets levendiger;
  
• veel toiletten hebben een kleine handdouche;
• er zijn veel soorten drop te koop en ze kennen hier drop ijs;
• veel uitbundig geklede jeugd met veelkleurig haar;
• ook veel gothic jeugd;
• al het bruine brood is licht gezoet, en anders is het roggebrood en dat is licht zuur;
• veel auto's (bijna 10%) met 1 kapot voorlicht;
• in veel tuinen staan stalen rekken die een beetje lijken op smalle picknick tafels waarvan het tafelblad bestaat uit stalen spijlen en waar 1 meter boven het tafelblad in de lengterichting 1 of twee spijlen lopen. Om ski's in te zetten in de winter of misschien om kleden uit te kloppen in de zomer?
• merkwaardig extra 'urinoir' in heren en dames toilet, anderhalve meter hoog:
  
  

Heerlijke combinatie

In de stad aangekomen blijken alle winkels al dicht en de markt al opgeruimd, een regenbui heeft een stip einde gemaakt aan de zaterdagmiddag. Geen visje voor onze kleine meid.

De Vlaam is dicht ivm vakantie maar de Zaaier is open en daar vinden we een droog plekje onder een grote Weihenstephaner parasol. We bestellen wat te drinken, een lekkere Maredsous 6 voor mij, heerlijk na een dag zwoegen (2x naar ikea heen en weer, eerste keer om een kast uit te zoeken en wat de onoverkomelijke andere spullen te verzamelen, de tweede keer om de kast met mijn pa op te halen, 's middags al een gedeelte van de kast in elkaar gezet). Tegelijkertijd met de drankjes loop ik naar Vreemde streken waar ze een lekkere lasagne en een pizza in de aanbieding hebben. Deze worden even later bij ons op het terras bezorgt, als ik ondertussen aan mijn tweede drankje zit, een cider (Douglas celtic cider?) van de tap. Lekker fris en droog, een hele lichte geur en een zachte smaak. Ik begin deze smaak toch ook te waarderen.
De pizza en lasagne smaken heerlijk en onze kleine meid laat zich de stukjes pizza ook heerlijk smaken.
Lekker afsluiting van deze dag.

Vakantie

Mij is ter ore gekomen dat mensen vinden dat er weinig berichten zijn over onze vakantie. Dat kan kloppen want ik ben de afgelopen paar dagen bezig geweest een laptop te repareren van mijn schoonzusje en daarop dat ene vervelende besturingssysteem op te installeren van dat bedrijf wat er praktijken op nahoudt waar ik niet mee geassocieerd zou willen worden.

En nu was ik bezig een broek te repareren voor dat schoonzusje maar heb ik toch maar besloten een stukje voor het thuisfront nu te schrijven en vanavond die broek maar te repareren.

Na twee regenachtige dagen was het vandaag heel mooi wandel weer. Eergisteren hebben we in een lichte regen gewandeld, een natuur-wandelpad op een eilandje. Toevallig was het even minder aan het regenen en hebben we door het frisse bos gebanjerd. Terug bij de auto begon het weer te stromen. Gisteren begon het weer slecht en hebben we de ochtend gesleten in een tuincentrum en een wegrestaurant, beide met speelhoekje. Daarna die kleine d'r nest in, ging het net minder regenen! Hadden we nog ergens een rondje kunnen lopen met haar in de rugdrager!
Die dag was dus wel een beetje in het water gevallen en zullen we snel vergeten na de dag van vandaag. We zijn naar nationaal park Pyhä-Häkin (foto niet van mij, maar zo was het ongeveer) geweest waar we uiterst welkom zijn ontvangen. Een boswachter stond te popelen om ons wegwijs te maken en ons alles te vertellen. Hij was dolblij weer eens Nederlanders te zien, vroeger stond de parkeerplaats wel eens vol met die vrolijk gele nummerplaten en dat gebeurd tegenwoordig dus niet meer. Volgens hem zijn de Hollanders naar het oostblok op vakantie.
Nou, wij dus niet en we pakken onze spullen. Mikken het kraanwater uit onze platypus, dat we al een paar dagen meedragen, in de bosjes en vullen de platypus met oerbos bronwater van 150 meter diepte (het water wordt gepompt door de boswachter) en gaan op pad.
Het is best wel een mooi bos, hoge grote sparren op een groen bed van veel verschillende soorten mos, bosbessen, andere bessen. Onze kleine krijgt geen genoeg van de bosbessen. Regelmatig is het bos drassig en zijn er plankenpaadjes gelegd. Deze zijn na de regen van de afgelopen dagen soms net niet hoog genoeg en onze kleine vind dat wel leuk, stampend door het water. Veel dode geel gekleurde boomstammen zonder bast die nog overeind staan.
Op driekwart van de wandeling, aan de rand van een groot meer, is een picknick plek met kampvuur plaats waar het gezellig is. Er zijn twee groepen, de ene zit aan het vuur en de ander staat aan de kant. We vragen of we erbij kunnen, bij het vuur, en dat is geen probleem. Vijf minuten later stappen de mensen rond het kampvuur op en komt de tweede groep in beweging richting het vuur, een groep jongeren. Ze zoeken iets meer contact, willen weten waar we vandaan komen en we krijgen kleine groene pannekoekjes (Pinaatti ohukainen) te proeven. Ze eten deze zelf door een plak roggebrood te beleggen met kaas en twee opgewarmde plakken ohukainen. Ze proeven een beetje doorrookt als ze van het vuur afkomen.

Hopelijk de volgende keer ook wat foto's van onze avonturen.

Anders reizen

We waren al vaak op vakantie geweest met ons drieën maar eigenlijk altijd wel met de auto, soms met de trein. Nu met het vliegtuig was het toch anders. Met de koffer, rugdrager en een autostoeltje als bagage op zoek naar de incheckbalie balie. Dan maar door naar de gate want we konden al naar binnen en waren al bijna de laatsten die nog niet op hun stoel zaten. Twee uur stil zitten en dan met de bus naar het treinstation van Helsinki, ondertussen was het al een uur of drie en viel onze kleine in slaap voor 15 minuutjes. Daarna kon ze er wel weer tegen, een treinreis van 3 uur met 1 overstap (weer sjouwen met de bagage).
In Jyväskylä werden we afgehaald en was het gesjouw bijna afgelopen, alles naar het hotel en bij familie een hapje eten. 's Avonds waren we laat terug in ons hotel.

Het hotel is wel een beetje typisch, een zomer hotel. In de zomervakantie is het een hotel, de rest van het jaar een studenten verblijf. De kamer is netjes, maar wel ingericht op langer verblijf. We hebben twee kamers en mooi uitzicht op een berken bos. De omgeving is een campus met veel gebouwen waar veel studenten kunnen overnachten. Veel fietsen overal, en veel kinder speelplaatsen. De mensen hebben hier kennelijk vroeg kinderen.
Ontbijten doen we in het cafe/restaurant van het hotel, 's middags eten we warm op de universiteit en 's avonds brood bij de familie.

We hebben de auto van onze familie geleend gekregen om rond te crossen, dat is wel heel gemakkelijk. De afstanden zijn niet heel groot maar met onze kleine zijn we niet heel mobiel. Met de auto zijn we al op verschillende plekken wezen wandelen door de grote bossen hier. De paden zijn niet altijd even goed aangegeven maar met een beetje handigheid redden we het wel. We komen regelmatig finnen tegen op de paden maar ze kijken allemaal stuurs voor zich uit. Dit blijkt beleefdheid te zijn, respect voor onze privacy. Dat ze denken dat we graag alleen willen zijn in het bos en dus niet de ander willen zien. Het zou zo moeten zijn dat als we een iemand een tweede keer tegen komen we wel gegroet zullen worden.

Oja, ondertussen heb ik ook al een laptop gerepareerd en daarop een ongewenste Ubuntu geinstalleerd.

Merkwaardig

Dit babyknuffeltje kwamen we tegen in de stad (in die winkel die ook die lekker knabbels heeft).
Ik zie er niets gezelligs in en snap niet dat dit verkocht wordt.

Aardig

Al een aantal weken heb ik een advertentie op marktplaats staan waarin ik een stapel stenen aanbied, gratis afhalen. Ik ben blij als ze weg zijn. Nooit wat van gehoord, tot afgelopen weekend. Ik had vorige week net de eerste stapel weggebracht naar de stort, ik ging er toch heen. Een tweede stapel meegenomen naar mijn zwager, stapstenen voor in de tuin. En toen dus dat berichtje of ze er nog waren. Ja hoor, kom maar halen!
Gisteravond was het dus zover, om half acht 's avonds ging de bel. Ik was het al bijna vergeten. "Herman, voor de stenen." "Rij maar achterom." In de achtertuin sprak ik Herman weer, zijn auto dichtbij. Het waren precies de stenen die hij nog zocht, en voor mij had hij voor de aardigheid een kratje bier meegenomen. Hij had me niet meer nodig, hij zou ze zelf wel even inladen, en met het kratje bier liep ik weer naar binnen.

Dat kratje had Herman niet hoeven doen, maar ik kon het wel waarderen.

Gerucht

Tijdens een bbq afgelopen weekend met de buren bracht een van onze buurvrouwen het gerucht in de wereld dat ik mijn fiets, met kratje, als winkelwagentje gebruik in de lokale c1000. Een van onze buurmannen leek erin te trappen!

Nou wil ik hier duidelijk maken dat het slechts een gerucht is maar dat het natuurlijk wel heel stoer zou zijn als dat zou kunnen!

Het kratje is na de fietstassen wel de beste toevoeging van een fiets. Ik mik alles erin (hij is best groot) en ik heb hem nog niet vol gehad. Het zou super zijn als ik niet meer naar de kassa hoef te lopen om een mandje op te halen maar gewoon fietsend door de winkel kan gaan en links en rechts de spullen uit het schap kan graaien om voorin het kratje te mikken. Ik voorzie wel een paar aanpassingen aan de winkel maar 'onze' c1000 is volgens mij wel ruim genoeg, ik zie mogelijkheden!

Rondje rennen

De laatste tijd voel ik me niet zo fit, als ik een trap op loop ben ik snel buiten adem, ik kreeg last van mijn knieën. En het schroten van het mout, voorafgaand aan het bierbrouwen, viel me zwaar tegen.

Nu had ik al een paar maanden geen rondje meer gerend in het Wageningse bos maar gisteren heb ik weer eens de stoute schoenen weten aan te trekken. Het ging nog best heel goed, niet het volledige rondje, en ik heb best spierpijn, maar het was goed om te voelen dat mijn conditie niet helemaal weggezakt is.

Komende zondag nog 24 km wandelen met de kleine op mijn rug, hopelijk heb ik dan voldoende conditie opgebouwd voor een paar mooie wandelingen in Finland waar we volgende week heen gaan!

Memorabele dag

Dit is toch wel een dag die ik me over een paar jaar nog zal herinneren, de dag dat er meer deuren voor ons klein gezinnetje open gingen. De dag dat ik me in dat lekkere restaurantje niet meer zal storen aan de andere gasten die hun eten net op hebben, als mijn eten net geserveerd wordt. De dag dat ik het zweet van mijn buurman ruik en denk: "Vroeger ..."!