Beschamende zuinigheid?

Ik las een, voor mij, zeer herkenbaar stukje in de krant. Ik noem de naam van de schrijver hier maar niet. Maar voor de beeldvorming: de persoon in kwestie reist zo'n beetje de hele wereld over voor een tv serie, spoort mensen op. Hij bivakkeert daardoor veel in hotels. Hij beschrijft deze keer zijn zuinige aard: "geld, het is altijd een gevecht met mezelf."

Eerst heeft hij het over de vliegvelden, het lange wachten altijd, rondhangen in de vertrekhal, dan honger of dorst hebben, en belachelijk hoge prijzen moeten betalen voor een sneetje brood en een kop koffie.
Hij slaat daarom ook altijd, vóór hij een hotel betrekt, het nodige in, zodat hij niet van de peperdure prijzen van de minibar gebruik hoeft te maken. Ik citeer hierna een gedeelte, want hij kan het veel leuker vertellen dan ik.
Hij is in New York:

"Ook deze keer haal ik de koelkast leeg om er de zelf aangeschafte, veel goedkopere producten voor in de plaats te zetten. Bij vertrek zal ik het ding uiteraard weer in nieuwstaat opleveren, dus voorzien van de oorspronkelijke inhoud. De minibar in kwestie is een opvallende. Er liggen twee hinderlijke rubberen matjes in met daarop de contouren van de flesjes die er eerst stonden. Het valt niet mee om mijn eigen aanschaf er precies op te plaatsen, maar de matjes kunnen er niet uit, dus we improviseren. De dagen gaan voorbij, flesjes gaan in en uit. Wanneer het vertrek aanstaande is, haal ik de originele inhoud van de minibar weer uit de la van de kledingkast.
Het is nog even puzzelen om de zaak weer goed op z'n plaats te krijgen, maar uiteindelijk staat het zoals bij aankomst. Bij de check-out kan ik dan ook met een gerust hart melden dat geen van de peperdure items door mij is genuttigd. De kassier fronst de wenkbrauwen en overhandigt me de rekening. Daarop staat tot mijn grote schrik een niet mis te verstane post minibar. Er zou door mij voor niet minder dan 1.312 dollar zijn gebruikt! "Mag het van uw credit card meneer?"
Ik protesteer, maar de kassier houdt vol. De moderne minibar werkt immers feilloos. Alle "items" staan op een rubbermat. Daarin zitten sensoren die voelen of er nog iets is. Tilt de gast een flesje, blikje of stuk chocolade te lang op, dan meldt de mat dit aan een centrale computer. Verkocht! Het item wordt automatisch op de rekening gezet. Ik snap nu hoe de mijne zo heeft kunnen oplopen. Het valt me nog mee dat de computer niet is doorgebrand door mijn gegoochel met de inhoud van de koelkast. Big Brother heeft me betrapt. Beschaamd leg ik een en ander uit. Even later zal housekeeping mijn lezing bevestigen. Hoofdschuddend kijkt men mij na. De knieperd. Ze hebben gelijk...."

Werkelijk, het had mij kunnen gebeuren. Het heeft trouwens niet altijd met zuinigheid te maken, maar ook met het overvloedige wat altijd schijnt te moeten. Je kunt bijvoorbeeld bijna nergens een simpel bruin brood krijgen, neeh, altijd een bord vol, met meerdere dikke plakken kaas, wat ik dus niet lekker vindt. Het jaagt de prijs omhoog, én je eet snel meer dan nodig. Hoewel, en wie weet, is het tij aan het keren: ergens onderweg, in een benzinestation, we hadden honger en niets bij ons, kochten we simpele bruine broodjes zonder veel poespas tegen een schappelijke prijs.
Ze hadden er ook een naam bij bedacht, helaas, die ben ik kwijt. Maar ga vooral zo door, zou ik zeggen..............

Brouwsel 4

Afgelopen week had ik een paar flesjes van het 3de brouwsel meegenomen naar mijn werk en aan wat collega's uitgedeeld.  Een van mijn collega's had ik een paar dagen later aan de telefoon om een probleem door te spreken en daarna gaf hij aan dat hij ook nog wat wilde zeggen: "Wat was dat een lekker bier!" 
Ik was blij verbaasd door zijn enthousiasme, zeker omdat ik afgelopen week voor het eerst een flesje van het 4de brouwsel heb open gemaakt en ik die nog veel lekkerder vindt!

Maar ik heb een fout gemaakt tijdens het bottelen van brouwsel nr 4.

Voordat het bier in de fles gaat hevel ik het bier uit de lager fles naar een emmer en mik ik er een geconcentreerde steriele suiker oplossing bij.  Die suiker zorgt tijdens de navergisting op de fles dat er koolzuur in het bier komt.  Dit keer had ik die suiker oplossing halverwege het hevelen toegevoegd, er vanuit gaande dat het wel zou mengen.  Maar toen al het bier in de fles zat en ik het laatste restje uit de emmer proefde was het veel te zoet!  De suikeroplossing was naar beneden gezakt en niet volledig gemengd met de rest van het bier!
Dat betekend dat de laatste flesjes potentiële bommetjes zijn en ik weet niet meer welke flesjes dat waren!  Het gevolg van deze fout is dat ik dit bier niet ga uitdelen maar als je wilt proeven ben je welkom!

Ikea 'lineaal'

Iedereen kent IKEA maar deze 'liniaal' kent bijna niemand, terwijl iedereen die weleens zo'n kastje in elkaar heeft gezet weet dat het lastig is om die handgreepjes op de juiste plek te krijgen!  Vergeet dus volgende keer niet te vragen waar je de FIXA boormal kunt vinden!

En als ik het dan toch over IKEA heb dan wil ik ook de site Ikeahacker hier nog even noemen.  Heel inventief zoals sommige mensen met IKEA spullen zijn.  Bijvoorbeeld deze grappige jurk:

SMS Buzz uit aan...

Als je gmail hebt is de kans aanwezig dat je op Buzz zit en dat door jou veel gebruikte e-mail adressen zichtbaar zijn voor iedereen.  Buzz is in ieder geval behoorlijk negatief in het nieuws:
Hackers en spammers openen vuur op Google Buzz
Moeizame start voor google buzz
Privacywaakhond klaagt over Google Buzz

Sinds gisteren is het mogelijk om buzz volledig te verwijderen uit je profiel, klik achtereenvolgens op de hieronder aangegeven links:

(klik op het plaatje voor een uitvergroting)

Na het klikken op de 3^de link 'Google Buzz volledig uitschakelen' krijg je het volgende popup scherm:

Klik op de knop 'Ja, verwijder mijn profiel en berichten'.  Dit klinkt een beetje onherroepelijk (je buzz berichten ben je kwijt) maar je kunt later alsnog beslissen om Buzz weer aan te zetten. Daarvoor kun je een linkje helemaal onderaan je gmail pagina vinden:

Nieuwe ergernis

Het eerste wat ik doe, als ik op weg naar mijn werk in de trein stap en op een stoel plaats neem, is mijn laptop open klappen.  Een paar seconden later buigt een vrouw, die schuin tegenover me zit, zich naar me toe: "Pardon, realiseert u zich dat uw getype bij mij erg storend overkomt?"
Ik was een beetje verbouwereerd.  Vroeger typte ik zo hard mogelijk, liefst op zo'n klassiek IBM toetsenbord, maar tegenwoordig doe ik het wat rustiger aan en hoor ik het zelf nauwelijks.  Daarbij ben ik denk ik zo gewend aan het geluid van vingers op toetsen dat ik er totaal niet bij stil sta dat het voor andere mensen storend kan zijn.

Dat is ook wat ik naar haar antwoordde, of iets in die strekking.  Daarbij gaf ik aan dat er nog plek genoeg was in de trein en dat ik wel een eindje verderop ging zitten.

Eenmaal uitgestapt op Amsterdam Amstel zie ik dat de vrouw ook uitgestapt is en dat ze op me afloopt.  Ze gaf aan dat ze blij was met de manier waarop ik reageerde en dat ze zich realiseerde dat ze zelf ook ergens anders had kunnen gaan zitten.

Navigatie

Mijn broer en ik waren een tijd terug in Mechelen en informeerden in het biercafé Den Stille Genieter of er nog ergens Liefmans Goudenband te koop was.  De brouwerij Liefmans was toen net een paar maanden failliet en we zouden graag nog ergens een krat scoren.  De eigenaar gaf met een armgebaar aan we het daarachter eens konden proberen.
De volgende morgen bij het uitchecken van onze hotelkamer besluiten we een gokje te wagen en met de auto proberen we bij 'daarachter' in de buurt te komen.  Ik moet een beetje nadenken, een riviertje en een paar keer links en rechts besluit ik de auto te parkeren.  Uitgestapt lopen we een paar meter verderop een hoek om en blijken we op honderd meter afstand van Den Stille Genieter te zijn.

Al langere tijd ben ik aan het nadenken over een navigatie apparaat voor in de auto.  Elke keer heb ik hem niet gekocht omdat ik bang ben dat ik er lui van wordt en dat mijn eigen oriëntatie vermogen erdoor af gaat nemen.  Maar afgelopen paar weken ben ik twee keer naar België geweest en juist daarvoor ben ik dus toch gezwicht.  Hop dus naar de Mediamarkt en de Halfords maar een goedkoop apparaat, met file informatie, een beetje lichtgewicht, monteerbaar op de zijruit en gebruiksvriendelijk is er niet of de aanschafprijs is me te hoog.  Teruglopende naar de auto besluit ik nog even bij BCC te kijken en daar zie ik de Garmin Nüvi 255t voor 120,= euro met nog eens 20% korting.  Als de verkoper de doos openmaakt, op mijn verzoek om de zuignap bevestiging even te controleren, blijkt de zuignap er niet bij te zitten.  Ik wacht geduldig een kwartier terwijl de verkoper aan het zoeken is in het magazijn en daarna aan de telefoon hangt.  Uiteindelijk komt hij bij me terug met de mededeling dat hij de zuignap niet kan vinden en dat ik het apparaat voor 60 euro mag meenemen, voor de 40 euro extra korting kan ik zelf een zuignap kopen.  Dat lijkt me een goede deal en even later koop ik voor 18 euro een zuignap bij de Halfords en voor minder dan 80 euro heb ik nu al veel plezier gehad van mijn navigatie:

• ik heb een trein gehaald in Dinant die ik anders geheid zou hebben gemist en
• afgelopen week heeft het me veel file-ellende gescheeld toen het veel gesneeuwd had tijdens de spits

Het kratje Goudenband hebben we toen in Mechelen niet kunnen vinden en ik denk niet dat een navigatie apparaat daar destijds iets aan had kunnen veranderen.

Winterwandeling 2010

Zoals gewoonlijk moest het inpakken van mijn rugzak toch nog op het laatste moment gebeuren, dat betekend op pad met zo'n onderbuik gevoel dat ik iets vergeten ben.  Om half twaalf zijn mijn winter-wandel-maatje en ik onderweg naar België.  Nadat ik de auto had geparkeerd hadden we nog enkele minuten voordat de trein vertrok, strak gepland!  In de trein vraag ik me af of ik de auto op slot had gedaan.  Ik was na het parkeren namelijk haastig uitgestapt en ben met de rugzak op mijn rug en een doosje boodschappen in mijn hand naar de trein gerend.

Uiteindelijk waren we rond vier uur 's middags op de route gearriveerd.  Nergens sneeuw te bekennen, een zon overgoten landschap.  Het is zo rustig, alleen het gefluit van een vogel en het geluid van bergschoenen over een blubber pad.  We proberen op de eerste dag nog zoveel mogelijk kilometers te maken omdat de afstand naar de auto toch ongeveer 55 km is.  Als het echt schemerig begint te worden moet er toch maar een plekje voor de tent gezocht worden en uiteindelijk zijn we om zes uur aan het koken.  Vandaag hebben we zo'n 7 km gelopen.  Het is helemaal niet koud, handschoenen zijn helemaal niet nodig. 
's Avonds in de tent hebben we nog The Big Lebowsky gekeken.  Echt ideaal is dat overigens niet, dvd kijken in een klein tentje.  Als de dvd speler bovenin in de tent hangt krijg ik na verloop van tijd kramp, en als hij voor je staat ook.

's Ochtends doen we rustig aan en om negen uur zijn we aan het lopen.  Er was regen en motregen voorspeld voor vandaag maar de zon begint net te schijnen, prachtige goudkleurige stralen die over het landschap scheren en dorpjes van goud voor ons neerlegt.  Een uur later zien we toch grijze wolken boven ons hoofd samenpakken en in de verte kunnen we het zien regenen, die regen bereikt ons niet en aan het einde van de ochtend klaart het weer op.
Als we Houyet naderen zien we  zwaailichten van een ambulance en twee ambulance broeders in felle pakjes die om de ambulance heen rennen.  We komen al wandelend dichterbij en als we bij het grasveldje aankomen stapt een jonge vrouw op ons af en maakt met twee handen een duw gebaar, achter haar zie ik 2 mannen duwen achter de ambulance, of we kunnen meehelpen.  Snel de rugzakken af en met onze bergschoenen lukt het ons wel om de ambulance een zetje te geven en even later glijden de achterwielen alle kanten op en staat de ambulance scheef op een bult en zijn we hem in de blubber omhoog aan het duwen, dat gaat natuurlijk nooit lukken.  Ik maak een telefoneer gebaar en vraag of de 'pompiers' al gebeld zijn.  Uit het antwoord maak ik op dat er een jeep onderweg is, ik hoop maar dat er een lier op zit.  Ondertussen is er een mannetje uit het aanliggende huis gekomen die druk is om zijn gazon te redden, kansloos natuurlijk.  Als de brandweer na tien minuten arriveert zit er inderdaad een lier op en nog tien minuten later staat de ambulance weer op het asfalt en kan met de patiënt achterin op weg naar het ziekenhuis.  De grasmat is behoorlijk omgeploegd, de jonge vrouw bedankt ons en een overbuurman, die heeft meegeholpen met duwen, nodigt ons uit om nog wat te drinken.
Bij hem in de keuken vullen we onze veldflessen (5 liter in totaal) en vragen nog de weg naar het supermarktje van Houyet.  Even na het middaguur zitten we op een bankje in het centrum een warm stokbroodje met dikke plakken Chimay kaas te eten.
Het stuk GR 126 wat nu volgt is heel mooi, we lopen het grootste gedeelte van de tijd langs de spoorlijn (waar incidenteel een trein rijdt) en de brede rivier La Lesse.  Er zijn hier best veel kampeer mogelijkheden maar we lopen verder en komen rond half zes door het kleine dorpje Furfooz en als we de landerijen weer inlopen zien we links van ons, achter een doornen haag een open stukje bos waar we ons tentje en onze tarp opzetten.  
Water is altijd een klein probleem bij het wild kamperen, hebben we genoeg water voor we morgen weer in de bewoonde wereld zijn?  Voor het koken hebben we dit keer 1 liter nodig en dan hebben we morgenochtend nog net genoeg voor een kopje koffie.

Deze nacht heb ik toch heel veel last van mijn nek gehad, nu ik dit 4 dagen later schrijf is het nog steeds niet helemaal over.  Zal wel iets met het kussen te maken hebben, blijft altijd een beetje behelpen met rugzak vakanties.  Als ik de tent uit ben is het al dragelijker en daar wacht me een kleine verrassing: de tarp heeft afgelopen nacht ruim 1 liter water opgevangen! Dat koken we en van de helft maken we koffie, de ander helft gaat in de thermosfles.
Om half negen zijn we weer aan het lopen, het zijn iets meer kilometers dan ik dacht.  Gisteren hebben we 26 gelopen en vandaag wordt het 23km.  De route is nog steeds mooi en het weer ook.  We lopen nog steeds langs de rivier maar wat minder langs het spoor.  Er zijn nu ook veel rotswanden waar in de zomer veel geklommen wordt.  Uiteindelijk zijn we in Anseremme de route kwijt, we zullen wel niet goed opgelet hebben en besluiten terug naar de rivier te lopen en daar zien we vanzelf weer de rood-witte balkjes van de gr 126.  In Dinant gaat de route weer stijl omhoog maar besluiten we langs de kade naar de auto te lopen.  Ik wil vanmiddag vrouw en kinders nog van de trein halen en dat kan ik nog net halen als er niet al te veel verrassingen tussendoor komen. 
Bij de auto aangekomen staat hij er nog en had ik hem inderdaad op slot gedaan.

Oja, en we waren niets vergeten. En op de terugweg zijn we niet vergeten om nog wat lekker bier en kaas mee te nemen uit een lokaal supermarktje, Chimay blauw, Saison Regal, Chimay kaas en Maredsous kaas.  Dat vindt het thuisfront ook lekker.

(Meer)

Ardennen, here we come!

Ieder jaar proberen een oud studiegenoot en ik ergens in de winter een paar dagen te wandelen en te kamperen en komend weekend is het weer zover!
Tegenwoordig met vrouw en kinderen komt er iets meer planning bij kijken dan voorheen.  Komend weekend gaan zij naar een vriendin in het westen van het land zodat mijn vrouw er niet alleen voor staat met de kids.

Wij gaan een stukje GR 126 lopen en twee nachten kamperen.  Het weer wordt een verrassing, afgelopen weekend hebben 100den auto's een hele nacht vastgestaan op de snelwegen bij Luik, het Rode kruis had tenten opgezet voor hulpverlening.  De aankondiging voor komend weekend was -15^oC wat nu lijkt teruggebracht tot temperaturen rond het vriespunt.  Ik zal volgende week laten weten hoe het verlopen is, met wat recentere foto's.  (de foto hiernaast is van vijf of zes jaar geleden)

(Meer)

Plastic inzamelen

Dan wil ik hier al een hele tijd schrijven dat ik de plastic inzameling niet handig vindt en sinds vanmorgen is het ineens actueel.
Sinds 1 januari zijn gemeenten verplicht om plastic gescheiden in te zamelen.  Ik vind mezelf niet dom maar ik vind het erg onduidelijk wat er wel en niet in de zak mag.  In Ede moet je plastic er schoon in doen, in Wageningen heb ik er niet over gelezen.  Wel is het zo dat het ene plastic er wel in mag en het andere niet, dat is erg onpractisch.
Ik ben voor scheiden van afval en voor GFT afval, oud papier, glas, batterijen is het erg gemakkelijk en eenduidig.  Waarom mag er bij de plastic scheiding geen speelgoed bij?  Vleesbakjes mogen ook niet.  Ik snap het niet meer en ik vind het onhandig dat ik bij veel plastic afval moet opzoeken of het wel of niet in die zak mag!

Elektronisch Patiënten Dossier

Ik had hier al eens eerder willen schrijven over het Elektronisch Patiënten Dossier?  Ik vind het maar niets al die gegevens die van mij bekend zijn op centrale plekken.
Recent is gebleken dat er bij het EPD toch privacy problemen lijken te zijn:

• veel verschillende partijen krijgen straks toegang
• toezicht is er alleen achteraf.  Er wordt logging bijgehouden waaruit ik afleid dat men achteraf kan vaststellen dat die-en-die personen toegang hebben gehad tot je bestanden, ik wil dat niet achteraf weten maar wil dat die personen op voorhand geen toegang hadden gekregen.
• daardoor lijkt privacy een onder geschoven kindje te worden

Ik ben blij dat wij er niet in zitten. En waarvoor krijgen we straks een EPD? Op dit moment hebben we het ook niet en gaat het ook goed, zeker omdat 99,99 procent van de zorg (getal verzin ik ter plekke) lokaal bediend wordt en lokaal bezitten de zorgverleners al over een goed werkend netwerk!

Nu nog voor de kids regelen, er moet nog een identiteitsbewijs voor de kleinste aangevraagd worden en voor de ander kon de opt-out ook niet in een keer verwerkt worden.  Heel omslachtig, het lijkt op tegenwerking!