Winterwandeling 2010

Zoals gewoonlijk moest het inpakken van mijn rugzak toch nog op het laatste moment gebeuren, dat betekend op pad met zo'n onderbuik gevoel dat ik iets vergeten ben.  Om half twaalf zijn mijn winter-wandel-maatje en ik onderweg naar België.  Nadat ik de auto had geparkeerd hadden we nog enkele minuten voordat de trein vertrok, strak gepland!  In de trein vraag ik me af of ik de auto op slot had gedaan.  Ik was na het parkeren namelijk haastig uitgestapt en ben met de rugzak op mijn rug en een doosje boodschappen in mijn hand naar de trein gerend.

Uiteindelijk waren we rond vier uur 's middags op de route gearriveerd.  Nergens sneeuw te bekennen, een zon overgoten landschap.  Het is zo rustig, alleen het gefluit van een vogel en het geluid van bergschoenen over een blubber pad.  We proberen op de eerste dag nog zoveel mogelijk kilometers te maken omdat de afstand naar de auto toch ongeveer 55 km is.  Als het echt schemerig begint te worden moet er toch maar een plekje voor de tent gezocht worden en uiteindelijk zijn we om zes uur aan het koken.  Vandaag hebben we zo'n 7 km gelopen.  Het is helemaal niet koud, handschoenen zijn helemaal niet nodig. 
's Avonds in de tent hebben we nog The Big Lebowsky gekeken.  Echt ideaal is dat overigens niet, dvd kijken in een klein tentje.  Als de dvd speler bovenin in de tent hangt krijg ik na verloop van tijd kramp, en als hij voor je staat ook.

's Ochtends doen we rustig aan en om negen uur zijn we aan het lopen.  Er was regen en motregen voorspeld voor vandaag maar de zon begint net te schijnen, prachtige goudkleurige stralen die over het landschap scheren en dorpjes van goud voor ons neerlegt.  Een uur later zien we toch grijze wolken boven ons hoofd samenpakken en in de verte kunnen we het zien regenen, die regen bereikt ons niet en aan het einde van de ochtend klaart het weer op.
Als we Houyet naderen zien we  zwaailichten van een ambulance en twee ambulance broeders in felle pakjes die om de ambulance heen rennen.  We komen al wandelend dichterbij en als we bij het grasveldje aankomen stapt een jonge vrouw op ons af en maakt met twee handen een duw gebaar, achter haar zie ik 2 mannen duwen achter de ambulance, of we kunnen meehelpen.  Snel de rugzakken af en met onze bergschoenen lukt het ons wel om de ambulance een zetje te geven en even later glijden de achterwielen alle kanten op en staat de ambulance scheef op een bult en zijn we hem in de blubber omhoog aan het duwen, dat gaat natuurlijk nooit lukken.  Ik maak een telefoneer gebaar en vraag of de 'pompiers' al gebeld zijn.  Uit het antwoord maak ik op dat er een jeep onderweg is, ik hoop maar dat er een lier op zit.  Ondertussen is er een mannetje uit het aanliggende huis gekomen die druk is om zijn gazon te redden, kansloos natuurlijk.  Als de brandweer na tien minuten arriveert zit er inderdaad een lier op en nog tien minuten later staat de ambulance weer op het asfalt en kan met de patiënt achterin op weg naar het ziekenhuis.  De grasmat is behoorlijk omgeploegd, de jonge vrouw bedankt ons en een overbuurman, die heeft meegeholpen met duwen, nodigt ons uit om nog wat te drinken.
Bij hem in de keuken vullen we onze veldflessen (5 liter in totaal) en vragen nog de weg naar het supermarktje van Houyet.  Even na het middaguur zitten we op een bankje in het centrum een warm stokbroodje met dikke plakken Chimay kaas te eten.
Het stuk GR 126 wat nu volgt is heel mooi, we lopen het grootste gedeelte van de tijd langs de spoorlijn (waar incidenteel een trein rijdt) en de brede rivier La Lesse.  Er zijn hier best veel kampeer mogelijkheden maar we lopen verder en komen rond half zes door het kleine dorpje Furfooz en als we de landerijen weer inlopen zien we links van ons, achter een doornen haag een open stukje bos waar we ons tentje en onze tarp opzetten.  
Water is altijd een klein probleem bij het wild kamperen, hebben we genoeg water voor we morgen weer in de bewoonde wereld zijn?  Voor het koken hebben we dit keer 1 liter nodig en dan hebben we morgenochtend nog net genoeg voor een kopje koffie.

Deze nacht heb ik toch heel veel last van mijn nek gehad, nu ik dit 4 dagen later schrijf is het nog steeds niet helemaal over.  Zal wel iets met het kussen te maken hebben, blijft altijd een beetje behelpen met rugzak vakanties.  Als ik de tent uit ben is het al dragelijker en daar wacht me een kleine verrassing: de tarp heeft afgelopen nacht ruim 1 liter water opgevangen! Dat koken we en van de helft maken we koffie, de ander helft gaat in de thermosfles.
Om half negen zijn we weer aan het lopen, het zijn iets meer kilometers dan ik dacht.  Gisteren hebben we 26 gelopen en vandaag wordt het 23km.  De route is nog steeds mooi en het weer ook.  We lopen nog steeds langs de rivier maar wat minder langs het spoor.  Er zijn nu ook veel rotswanden waar in de zomer veel geklommen wordt.  Uiteindelijk zijn we in Anseremme de route kwijt, we zullen wel niet goed opgelet hebben en besluiten terug naar de rivier te lopen en daar zien we vanzelf weer de rood-witte balkjes van de gr 126.  In Dinant gaat de route weer stijl omhoog maar besluiten we langs de kade naar de auto te lopen.  Ik wil vanmiddag vrouw en kinders nog van de trein halen en dat kan ik nog net halen als er niet al te veel verrassingen tussendoor komen. 
Bij de auto aangekomen staat hij er nog en had ik hem inderdaad op slot gedaan.

Oja, en we waren niets vergeten. En op de terugweg zijn we niet vergeten om nog wat lekker bier en kaas mee te nemen uit een lokaal supermarktje, Chimay blauw, Saison Regal, Chimay kaas en Maredsous kaas.  Dat vindt het thuisfront ook lekker.

(Meer)