We hebben twee dagen gewandeld in de Ardennen. Van hotel naar hotel. We liepen van Coo naar Spa, van Spa naar Stavelot , de bagage werd "nabezorgd", met slechts een rugzakje.
Het waren prachtige wandelingen. Wel zwaar. Daar hebben we ons een beetje op 'verkeken'.
18 km over gewoon terrein is goed te doen, maar dit! Klauteren en ploeteren, goed uitkijken waar je je voeten neerzet, slecht begaanbare paden met keien en stenen, door blubber en gladdigheid, meermalen gingen we bíjna onderuit, een gevoel van pff..., dat ging net goed zeg!
We hebben fijne bergschoenen, die weer eens goede dienst bewezen.!
De eerste dag gingen we 's morgens om half tien op weg, om pas tegen half zes in het volgende hotel aan te komen! Ik dacht dat ik het niet zou redden, de laatste loodjes wogen wel erg zwaar, terwijl we niet eens zo lang gepauzeerd hadden, eigenlijk. We kwamen zó krakkemikkig terug dat we er serieus over dachten de volgende dag maar af te blazen, we kwamen strompelend het hotel binnen, álles deed zeer. Maar, zoals dat gaat, na een bad, een heerlijk diner, en een nacht slapen besloten we om toch weer te starten, we zouden immers altijd terug kunnen keren als het niet zou gaan. Bij een apotheek spierpijnzalf (Voltaren) gehaald, en de zere plekken ingesmeerd, dat hielp dus geen fluit, achteraf. We hadden ons voorgenomen om 's morgens direct flínk wat kilometers te maken, zodat we 's middags, als de vermoeidheid toe zou slaan, al een groot deel afgelegd zouden hebben. We hebben dus flink de gang erin gezet, (door de pijn heen, als het ware), en dat ging goed. Het was trouwens geweldig mooi, we liepen b.v. door een wijds uitgestrekt veengebied, (........zo stil als het daar is......) moerasachtig, over een ellenlange vlonder die voorkwam dat je erin zou wegzakken, dan weer gingen we door bos, met stromende beken, watervalletjes,
klauteren via stenen en keien, of via bruggetjes. Op een gegeven moment kwam ons een man 'achterop', we stonden net even te kijken bij een bron, het bleek dat hij ons graag wilde vertellen dat we toch voorál een bekertje moesten tappen en opdrinken. Vol ijzer, zei hij, goed voor het bloed. We dronken: huh??.. ?... het smaakte 'prikkerig' , heel eigenaardig, en rook naar..... hardgekookt ei, of zoiets, ja, ja, dat klopte, en toen ging het over zwavelzuurverbindingen, en microben die op de stenen 'stampen', waardoor weer stofjes vrijkomen, die, nou ja, een ingewikkeld chemieverhaal. Een mooi moment toch weer, zo'n man die zijn best doet je iets mee te geven. Het was al met al genieten, en beslist alle moeite waard. Dit keer waren we tegen vieren terug, maar we wisten ook zeker, morgen niet! Dat zou vragen om problemen zijn, K had een dikke enkel door een val, hij ging door een paar planken heen, hij had mij net gewaarschuwd: let op, deze planken zijn verrot, en ja hoor, KRAK, daar lag hij zelf, of liever, hij zat op zijn achterste, en we hebben samen moeten worstelen om hem weer overeind te krijgen.
Kortom, het was er niet beter op geworden, je had ons moeten zien lopen, 's avonds, als je dan zó weer op pad zou gaan, is de kans op blessures groot, bovendien had het 's nachts hard geregend, dus nog meer gladdigheid was te verwachten.
We hebben die beslissing geen moment betreurd, het was gewoon goed zo.
K kon de volgende dag met de hoteleigenaar, die voor de bagage zou zorgen, meerijden om de auto op te halen. Zo was er die dag dus nog gelegenheid een abdij bezoeken, hoewel dat een beetje tegenviel, want terwijl we dachten een oude (gerenoveerde) abdij aan te treffen, was alles supermodern, en was de historie te bekijken in vitrines en op grote beeldschermen.
Wij hebben ook zeer geboft met het weer, allebei de dagen viel 's middags een bui, even 10 minuten schuilen onder een paraplu en dat was het, op af en toe even wat gemiezer en gerommel in de verte na. En dat geeft weer heel mooie luchten. Al met al een paar mooie dagen.
Het is dus de Prius geworden, de Comfort Edition, en hij wordt over 2 maanden geleverd. De volgende argumenten waren voor mij doorslaggevend:
